Op een al aardig gevorderde leeftijd, rond de 65, begon Leo les te nemen op de cornet – een koper instrument dat enigszins vergelijkbaar is met een trompet. Spoedig stapte hij over naar de bariton om ten slotte te belanden bij de bas. Daarop spelend konden wij hem tijdens de concerten van de Hillegomse Harmoniekapel terugvinden tot begin 2019.
Dit zijn in een paar zinnen de muzikale carrière van Leo bij de HHK, waarbij ik nadrukkelijk wil stellen dat wij zijn muzikale inbreng op de bas zeer missen! Leo was er altijd tijdens repetities en concerten, tenzij zijn herderlijke taken voor dienden te gaan. Leo was gek op muziek, hetgeen ook blijkt uit een serie artikelen die hij voor het verenigingsblad van de HHK, De Koerier, heeft geschreven. Hierin beschreef hij een hele variëteit aan muziekinstrumenten. Het waren heel interessante stukjes en het was jammer dat op gegeven moment het aantal te behandelen muziekinstrumenten op was.
Daarnaast was Leo in hart en ziel een verenigingsman, waarvoor geen klus teveel was. Het “klussen” was kennelijk zijn lust en zijn leven en hij heeft die hobby uitermate kunnen beoefenen in het clubgebouw van de HHK, de Bestemming. Leidingen onder en boven de grond, laswerk etc. Niets was hem teveel.
Een heel andere kant van Leo, zoals wij hem kenden was zijn opstelling ten aanzien van het bestuur en de vereniging. Richting bestuur en tijdens de algemene ledenvergaderingen kon Leo uiterst correct maar zeer formeel zijn. Zijn vragen en opmerkingen waren altijd zorgvuldig voorbereid en hij is er nooit op betrapt dat hij het niet bij het rechte eind had. Soms is zo’n opstelling voor het bestuur best wel eens lastig, maar je hebt er veel profijt van. Wij zijn Leo daar dan ook zeer dankbaar voor.
Uiteraard kennen wij Leo ook aan de bar. Genietend van een brandenwijntje was het goed discussiëren met hem. Er werd dan gesproken over het geloof, de Katholieke Kerk en het milieu. Stuk voor stuk had hij daar een eigen, genuanceerde mening over. Hij gaf altijd ruimte aan de ander en had respect voor afwijkende meningen. Uit alle discussies bleek dat Leo verbazend open en vooruitstrevend was. Kortom Leo was een heel fijne man en een echte filosoof, waar je uren naar kon luisteren. Hij kon boeiend vertellen, zeker tijdens de buitenlandse reizen die hij samen met de HHK maakte en waarvan hij zeer genoot. Een markant figuur, die ik persoonlijk helaas tekort heb mogen meemaken.
Dit alles bracht de HHK ertoe om, nadat hij zich om gezondheidsredenen uit het orkest had teruggetrokken, Leo tot Erelid te benoemen. En geloof mij: je moet heel wat binnen de vereniging gepresteerd hebben om hiervoor in aanmerking te komen. Unaniem gingen de leden met het voorstel van het bestuur om hem tot erelid te benoemen akkoord en op 23 mei 2019 werd Leo met een list naar de Bestemming geloodst. Daar werd hem op feestelijke wijze de oorkonde overhandigd nadat het Harmonie Orkest speciaal voor Leo een serenade bracht. Bij binnenkomst speelde het orkest “Baba Yetu” het onze Vader in het Swahili. Naast “Opera Favourites” werd op muziek van “Bärner Musikante” zelfs een passende tekst voor hem geschreven. Wat was hij verrast, blij en vooral trots op zijn ere lidmaatschap en de wijze waarop daar aandacht aan werd besteed. Het was dan ook meer dan verdiend.
Helaas hebben wij Leo, door zijn verslechterende gezondheid, daarna niet meer in de Bestemming mogen begroeten en moeten wij vandaag afscheid van hem nemen.
Leo, dank voor alles wat je voor de Hillegomse Harmonie Kapel hebt betekend. Wij zullen je bijzondere aanwezigheid missen.
rouwkaart-dhr.-Aarts